主神竟是我自己
主神竟是我自己最新章节：
杨云帆觉得刘姨是一个人在家里太无聊了，所以才想着跟自己多说话
声音古朴悠远，似乎不带任何感情，有一种独属于剑的冷意，悠然传来，响彻无尽天际
但，陆恪却还是在清晨五点清醒了过来，犹如过去一年时间里的每一天
手中捏着青年男子的脖子，眼神盯着洪海
杜鹃的心理素质倒是好一些，她心中同样紧张、同样担心，但是至少可以保证自己表面上波澜不惊，一副淡定
十年中杨毅云可没闲着，当然是后话
杨毅云转过弯来，当即脚下一瞪，如炮弹一般飞身而起，直奔数千米之上的劫云飞去
中路老K的貂蝉脚底下冒着一片蓝光，显然拿掉蓝Buff的就是他
然而，听在男人的耳中，却是别样的可爱
要不然，我们到城里逛一逛？又或者是到咖啡屋坐一坐，实地考察一下费城的美女平均水准？”
主神竟是我自己解读：
yáng yún fān jué de liú yí shì yí gè rén zài jiā lǐ tài wú liáo le ， suǒ yǐ cái xiǎng zhe gēn zì jǐ duō shuō huà
shēng yīn gǔ piáo yōu yuǎn ， sì hū bù dài rèn hé gǎn qíng ， yǒu yī zhǒng dú shǔ yú jiàn de lěng yì ， yōu rán chuán lái ， xiǎng chè wú jìn tiān jì
dàn ， lù kè què hái shì zài qīng chén wǔ diǎn qīng xǐng le guò lái ， yóu rú guò qù yī nián shí jiān lǐ de měi yī tiān
shǒu zhōng niē zhe qīng nián nán zi de bó zi ， yǎn shén dīng zhe hóng hǎi
dù juān de xīn lǐ sù zhì dǎo shì hǎo yī xiē ， tā xīn zhōng tóng yàng jǐn zhāng 、 tóng yàng dān xīn ， dàn shì zhì shǎo kě yǐ bǎo zhèng zì jǐ biǎo miàn shàng bō lán bù jīng ， yī fù dàn dìng
shí nián zhōng yáng yì yún kě méi xián zhe ， dāng rán shì hòu huà
yáng yì yún zhuǎn guò wān lái ， dāng jí jiǎo xià yī dèng ， rú pào dàn yì bān fēi shēn ér qǐ ， zhí bēn shù qiān mǐ zhī shàng de jié yún fēi qù
zhōng lù lǎo K de diāo chán jiǎo dǐ xià mào zhe yī piàn lán guāng ， xiǎn rán ná diào lán Buff de jiù shì tā
rán ér ， tīng zài nán rén de ěr zhōng ， què shì bié yàng de kě ài
yào bù rán ， wǒ men dào chéng lǐ guàng yī guàng ？ yòu huò zhě shì dào kā fēi wū zuò yī zuò ， shí dì kǎo chá yī xià fèi chéng de měi nǚ píng jūn shuǐ zhǔn ？”
