剑绝仙古
剑绝仙古最新章节：
杨毅云缓缓起身，看着欧阳玉清声音沙哑道：“玉清星儿……”
于是二人快步朝着外面走去，身影很快消失在前方
凡天拿着两张纸片，鄙夷地朝元平明道：
失踪了一个多星期的颜逸回来了，又是这段时间，议论纷纷的八卦对象
她的眼中闪过了一丝清醒，之后她缓缓的转过头，望向了卧室的房门，眼中闪过了一丝挣扎和担忧
一些进入云门早起弟子门人自然认得王宗仁是门主杨毅云的二徒弟
二师兄说他会一直留在泥潭山修剑道，一路而去直到登顶，志向远大，剑心如磐石，他不成功谁成功？
前方虚空之中，站立着一个身形魁梧的金甲汉子，和一名身着白袍的冷面男子
这块石屏好像并非人工刻绘，而是天然生成的纹理
说到这里，杨云帆猛然深吸一口气，而后他缓缓的收回拳头，开始运转力量
剑绝仙古解读：
yáng yì yún huǎn huǎn qǐ shēn ， kàn zhe ōu yáng yù qīng shēng yīn shā yǎ dào ：“ yù qīng xīng ér ……”
yú shì èr rén kuài bù cháo zhe wài miàn zǒu qù ， shēn yǐng hěn kuài xiāo shī zài qián fāng
fán tiān ná zhe liǎng zhāng zhǐ piàn ， bǐ yí dì cháo yuán píng míng dào ：
shī zōng le yí gè duō xīng qī de yán yì huí lái le ， yòu shì zhè duàn shí jiān ， yì lùn fēn fēn de bā guà duì xiàng
tā de yǎn zhōng shǎn guò le yī sī qīng xǐng ， zhī hòu tā huǎn huǎn de zhuǎn guò tóu ， wàng xiàng le wò shì de fáng mén ， yǎn zhōng shǎn guò le yī sī zhēng zhá hé dān yōu
yī xiē jìn rù yún mén zǎo qǐ dì zǐ mén rén zì rán rèn de wáng zōng rén shì mén zhǔ yáng yì yún de èr tú dì
èr shī xiōng shuō tā huì yì zhí liú zài ní tán shān xiū jiàn dào ， yī lù ér qù zhí dào dēng dǐng ， zhì xiàng yuǎn dà ， jiàn xīn rú pán shí ， tā bù chéng gōng shuí chéng gōng ？
qián fāng xū kōng zhī zhōng ， zhàn lì zhe yí gè shēn xíng kuí wú de jīn jiǎ hàn zi ， hé yī míng shēn zhe bái páo de lěng miàn nán zi
zhè kuài shí píng hǎo xiàng bìng fēi rén gōng kè huì ， ér shì tiān rán shēng chéng de wén lǐ
shuō dào zhè lǐ ， yáng yún fān měng rán shēn xī yì kǒu qì ， ér hòu tā huǎn huǎn de shōu huí quán tou ， kāi shǐ yùn zhuàn lì liàng
